Red Sea Rays - een inspiratie voor innovaties
Wat zou de gemeenschappelijke factor zijn tussen een Corvette-auto, een niet-verstoppend filtermechanisme en de X-48C-vliegtuigen? Je raadt het goed! Deze opmerkelijke uitvindingen zijn allemaal op de een of andere manier geïnspireerd door het fascinerende wezen: de Ray!
Er zijn 13 soorten roggen in de Rode Zee en hoewel ze allemaal enkele gemeenschappelijke kenmerken hebben, hebben sommigen van hen unieke kenmerken die ze onderscheiden van de rest. Ze zijn allemaal geëvolueerd van haaien en delen daarom het kraakbeenachtige skelet van de haai. Ze zijn geclassificeerd als batoidvissen, wat betekent dat hun lichaam de neiging heeft om afgeplat en schijfachtig te zijn, waarbij de borstvinnen overgaan in het hoofdlichaam. Mantaroggen en adelaarsroggen bewegen door het water op een manier die lijkt op vliegen terwijl pijlstaartroggen langs de randen van hun lichaamsschijven fladderen, maar andere roggen gebruiken meestal hun staarten om te zwemmen. Bodemstralen (zoals de blauwgevlekte pijlstaartrog of luipaardtorpedostraal) begraven zichzelf vaak in het zand, zodat alleen hun ogen en ademhalingsopeningen zichtbaar zijn.
Stralen ademen door water naar binnen te trekken door hun spiracles (een klein paar gaatjes achter de ogen) en door de kieuwspleten aan hun onderkant naar buiten te duwen. Ze leven normaal gesproken alleen, behalve manta's en duivelsstralen die in groepen leven. De meeste roggen voeden zich voornamelijk met weekdieren, schaaldieren, wormen en vissen en laten een groef achter in het zand waar ze op jacht zijn gegaan naar voedsel. Manta's voeden zich met zoöplankton en kleine scholvissen.
De reproductie begint wanneer een man en vrouw buik tegen buik samenkomen. Het mannetje steekt zijn clasper (een speciaal aangepaste vin op zijn onderbuik) in de genitale opening van het vrouwtje. Alle soorten in de Rode Zee zijn ovovivipaar, wat betekent dat de eieren zich in het vrouwtje ontwikkelen terwijl de jongen zich voeden met het eigeel. Later, als de tijd dat de jongen vrijgelaten worden nadert, zullen ze zich in plaats daarvan voeden met albuminische vloeistof (ook wel baarmoedermelk of histotrof genoemd) die wordt uitgescheiden door de baarmoederwand.
Het paarseizoen varieert afhankelijk van het specifieke type roggen. De Blue Spotted Stingray paren bijvoorbeeld meestal tussen eind april en eind mei, terwijl mantaroggen de neiging hebben om in januari en februari te paren. Grote roggen, zoals de Darkspotted Stingray en Feathertail Stingray komen echter graag samen van eind december tot begin februari. Daarentegen hebben de Torpedo Rays hun paartijd van november tot januari. De gemiddelde nestgrootte varieert tussen 2 en 11, maar kan oplopen tot maar liefst 32 nakomelingen voor de Torpedo Ray.
Stralen hebben over het algemeen interessante afweermechanismen. De Torpedo Ray en Marbled Torpedo Ray kunnen je overal in het bereik van 8 tot 220 volt een vervelende elektrische schok geven als je het per ongeluk aanraakt. Ze hebben de neiging zich in het zand te begraven met alleen hun ogen die zo divers zijn in gebieden waar deze vissen veel voorkomen, dat ze er goed aan doen om heel ijverig te zijn voordat ze op de zeebodem gaan zitten of knielen. De schok is normaal gesproken niet dodelijk, maar kan erg pijnlijk zijn. De langstaartroggen daarentegen hebben een of meer giftige getande stekels langs de basis van de staart. Als ze erop stappen, kunnen ze hun staart in de dader slaan.
De volgende wond is er een die je zeker zou willen vermijden, omdat het gif dat nu in je wordt geïnjecteerd ondraaglijke pijn, braken, een plotselinge en ernstige bloeddrukdaling, overvloedig zweten, verlamming en mogelijk de dood kan veroorzaken. De Australische natuuronderzoeker Steve Irwin was een goed voorbeeld; hij stierf in 2006 door een pijlstaartrogletsel aan zijn hart. Het is daarom beter om ervoor te zorgen dat u deze stralen niet irriteert.
Margareth Hardgreeves - PADI Instructor